MARCELO ZAMMENHOFF | JESSICA ROSSOLINI | Neon ‘Mewa’ (Seagull)
„Mewa” to tytuł neonu artystycznego, który można oglądać na szczycie komina dawnej Fabryki Przyborów Tkackich i Maszyn Henryka Wagnera przy ulicy Tuwima 10 w Łodzi. Trójwymiarowy neon o wymiarach 2,5 m x 1,7 m x 1m przedstawia ujętą w prosty, graficzny sposób, mewę, której skrzydła zapalają się trójfazowo. Autorem projektu neonu jest duet łódzkich artystów – Marcelo Zammenhoff oraz Jessica Rossolini, zaś organizatorem przedsięwzięcia jest Łódzkie Centrum Wydarzeń.
Rozpoczynając rozmowy o tym projekcie, istotnym były dwa podstawowe, wynikające z siebie aspekty: lokalizacja neonu oraz przestrzenność jego formy. Wyszliśmy z założenia, iż dla neonu o takiej tematyce, najbardziej adekwatnym i najciekawszym miejscem ekspozycji, będzie szczyt któregoś z łódzkich kominów. Zrobiliśmy gruntowny research tego typu obiektów mieście. Choć znalezienie, a przede wszystkim otrzymanie zgód administracyjnych na taką lokalizację wymagało kilku miesięcy pracy, udało się pozyskać komin w samym centrum miasta przy ul. Tuwima 10. Dysponując już miejscem, wyszliśmy z założenia, iż interesującym kierunkiem plastycznym będzie rezygnacja z założeń neonu klasycznego, montowanego najczęściej w jednej płaszczyźnie, a nadanie mu trójwymiarowości. Stworzony został specjalny stelaż, który nadaje całej realizacji przestrzennego, rzeźbiarskiego charakteru. Nie zmienia to jednak faktu, iż Mewa przeznaczona jest do oglądania głównie z na przeciwka, z chodnika przy stacji benzynowej. W moim przekonaniu siła tego projektu opiera się na znaczeniowej lekkości, prostocie i swobodnej, kontekstowej grze z nazwą naszego miasta – mówi Michał Bieżyński, kurator projektu z ramienia Łódzkiego Centrum Wydarzeń.
W przeciwieństwie do coraz częściej pojawiających się w Polsce ledowych systemów oświetleniowych, neon „Mewa” to powrót do neonu w jego klasycznej, szlachetnej postaci. Złożony jest on z odpowiednio powyginanych szklanych rurek, do wnętrza których, w podciśnieniu, wtłoczona została mieszanka dwóch gazów – 75 proc. neonu i 25 proc. argonu. Mieszanka
ta, w kontakcie z prądem o wysokim napięciu ulga procesowi jonizacji, który emituje promieniowanie, widoczne dla ludzkiego oka.
Mewa to bezdyskusyjny symbol nadziei. Choć jako ptak potrafi być „wredna”, jest niewątpliwie królową nadmorskich lądów i dobrze się nam kojarzy. Łódź zaś, to miasto, które u schyłku XIX wieku, po wielu przemianach rewolucyjno-ustrojowych, znacząco podupadło, gdyż wraz za zamykanymi fabrykami, w naszym odczuciu uleciała gdzieś nadzieja. I oto po latach, wspólnie z Jessicą Rossolini, zmodyfikowaliśmy mój dawny projekt – Latarnia Dla Łodzi, w zamyśle umieszczony na jednym z kominów. Łódź bowiem właśnie takiej latarni potrzebuje. Potrzebują jej Marynarze Łodzi, dryfujący bez wody. Zamiast latarni, postanowiliśmy umieścić na kominie coś znacznie prostszego, a jednocześnie bardziej symbolicznego – Mewę. Widok mewy każdy Marynarz Łodzi doceni. Stworzyliśmy Mewę w najbardziej wymownej pozie – mewę szykującą się do lotu. Dzięki trzem fazom ruchu skrzydeł, jest ona spektakularna. Komin, na którym będzie umieszczona, to odpowiednik latarni morskiej. Nie wyobrażałem sobie innej lokalizacji dla takiego świetlistego ptaka. Jest więc to mewa dla Łodzi, której obecność ma wzbudzić nadzieję i ukojenie – tłumaczy Marcelo Zamenhoff, współautor projektu.
Marcelo Zammenhoff (Piotr Wygachiewicz), ur. 1970 w Łodzi, to artysta postindustialny, twórca filmowy i wideo, konstruktor, fotografik, performer, designer, kompozytor. Przedstawiciel polskiego kina eksperymentalnego, offowego i eksperymentalnej sceny muzycznej electro/synth/noise, a także działacz kultury. Mieszka i tworzy w Łodzi. Autor pionierskich, awangardowych programów w TVP2, w latach 1993-94, “Telewizja Atlantyda”, Festiwali Myśli Cyfrowej CYFROTEKA, założyciel Teatru Elektrycznyego, grupy filmowej Plazma TV oraz ekstremalnej galerii Xylolit w Łodzi (w latach 1995-96). Na początku lat 90. XX wieku był prekursorem nowych gatunków muzycznych (psycho-trance), powołał do życia wiele grup muzycznych (ostatni projekt Throbbing Wafle, wydany na płycie w 2015). Tworzy urządzenia i elektro-instalacje, wykorzystujące światło jarzeniowe, świecące diody i lasery, a także sztukę video. Zdobywca kilku nagród filmowych i muzycznych, m.in. za remake pierwszego polskiego filmu fabularnego z 1907 roku (nagroda kanału Kino Polska), a także za kompozycję w międzynarodowym konkursie roku Johna Cage’a. W 2019 jego prace prezentowane zostały w Tate Modern w Londynie.. W 2020 roku duży zestaw prac został zakupiony do kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.
Jessica Rossolini to młoda, przedstawicielka performance i malarstwa. Obecnie studentka Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Jako performerka, debiutowała w II Spotkaniach Sztuki Aktualnej
w Szklarskiej Porębie, brała też udział w festiwalu Cyfroteka 2020. W malarstwie interesuje ją pejzaż postindustrialny oraz łączenie tych martwych pejzaży z naturą ożywioną, a zwłaszcza zwierzętami.
